Współuzależnienie to określenie, które oznacza sytuację, w której osoba, która nie jest bezpośrednio uzależniona od danej substancji, jednak jej zachowanie, emocje i relacje z uzależnioną osobą są silnie związane z jej nałogiem. Współuzależnienie dotyczy często osób, które są blisko związane z osobą uzależnioną, np. rodzice, partnerzy, dzieci czy przyjaciele.
Osoby współuzależnione mogą mieć trudności z określeniem swoich potrzeb i granic, co prowadzi do braku równowagi w relacjach. Mogą one także przyjmować rolę "ratownika" lub "pomocnika" dla osoby uzależnionej, co może prowadzić do przemęczenia i braku satysfakcji z życia.
Współuzależnienie nie jest łatwe do rozpoznania i leczenia, ponieważ osoby, które są w nim zaangażowane, często nie zdają sobie sprawy z tego, że są dotknięte tym problemem. Leczenie obejmuje terapię indywidualną i grupową, która pomaga osobie w rozpoznaniu swoich potrzeb i uczy jak radzić sobie z trudnościami.
Objawy współuzależnienia mogą być różne i zależeć od indywidualnej sytuacji, jednak niektóre z najczęstszych objawów to:
Poprzez pozostawanie w destrukcyjnej relacji z alkoholikiem czy narkomanem, wykształcają się mechanizmy zachowań teoretycznie umożliwiających przetrwanie. Pierwszym etapem leczenia jest zazwyczaj terapia, na której osoby współuzależnione uświadamiają sobie, że mają tego typu problem. Lekarz lub psychoterapeuta pierwszego kontaktu odsyła taką osobę w miejsce, gdzie będzie mogła pracować nad swoim zaburzeniem. Leczenie współuzależnienia często opiera się na terapii grupowej, gdzie można:
Warto zdawać sobie sprawę, że uzależnienie np. od alkoholu prowadzi do wielu zaburzeń fizycznych i psychicznych. Wśród nich znajduje się Zespół Otella, który jest udręką dla partnerek alkoholików. Polega na patologicznej zazdrości i bezpostawnych oskarżeniach o niewierność. Bardzo często łączy się z przemocą werbalną i fizyczną. Dowiedz się więcej, klikając podany odnośnik.